Manual Meditations was an exhibition I curated for PS space at the beginning of July. Here is the curatorial text with its translation in Greek:

Manual meditations
During the quarantine, we found ourselves experiencing new, old or renewed habits under a new light. Certain activities suddenly stood out by being capable of sustaining us and giving us comfort in days of confusion, hyper connectivity and secluded loneliness. Some cleaned the closet and started growing plants, some deepened our relationship with embroidering as a means to inhabit a suspended notion of time. The monotonous gestures of fingers and hands could be easily mirrored by a mind softly in motion, active but in a trance like state, away from concerns and distractions.

If some of us feel that we don’t want to go back to normality, because as it had been said lately, normality was the problem, manual labor reminds us a passing of time in the antipodes of the imposed dynamics of production and consumption. Likewise, stop motion functions according to the logic of adding small actions that can seem endless until a result is revealed. Almost magically, the humble act of repetition allows the appearance of a new creature or world. And then we can start again.

According to Petros Lolis: “threads start weaving together, when we touch and electricity blows us away for a second it is as if we hit the restart button. We both get up and start dancing in the middle of what could be called a room. This is not some romantic love story, it is a relationship of molecules recreating nonlife.”

A while ago, Eliana Otta began embroidering a poem by Peruvian author José María Arguedas, to try to learn it by heart, with the help of her hands. She chose to do it on pillow cases, dedicating them to reinvigorated dreams to come. In the process the task seemed infinite. Until the quarantine allowed her to complete it.

For Stavroula Papadaki, sewing is like drawing or painting with a needle. Figures and faces usually appear spontaneously. Her technique is not the orthodox technique of embroidery and she considers it surrealistic.

Angel Torticollis is an artist who has just started embroidery. With a past in fashion and textiles, he also does drag as Kangela Tromokratisch. All his work is self-referential, it starts and ends with him/her.

When Gregoria Vryttia works, her mind goes through two processes. On the first stage she is very concentrated, trying to make important decisions about how the piece will look. On the second one, the hands can function without the engagement of the brain, and thoughts pass by like clouds. She enjoys embroidering on old clothes or handiwork, paying homage to the previous woman who worked on them.

Maaike Stutterheim: Variations on flower #4

Χειρονακτικός διαλογισμός

Επιμέλεια: Ελιάνα ΟττάΚατά την διάρκεια της Καραντίνας, βιώσαμε τις νέες, παλιές ή ανανεωμένες συνήθιες μέσα από ένα νέο πρίσμα. Κάποιες δραστηριότητες επικράτησαν επειδή μας προσέφεραν υποστίρηξη και ανακούφιση στις μέρες που ήταν συγχυσμένες, που επιθυμούσαμε περισσότερη επικοινωνία και στην μοναξιά της απομόνωσης. Κάποιοι από εμάς καθάρησαν τα ντουλάπια και φρόντισαν τα φυτά, ενώ άλλοι αφιερώθηκαν σε ασχολίες όπως το κέντημα, με σκοπό να γεμίσει η ροή του χρόνου που φαινομενικά είχε σταματήσει. Οι επαναλαμβανόμενες κινησεις των δακτύλων και των χεριών, εύκολα αντανακλούν την σκέψη που κινείται αργά, με το μυαλό ενεργό αλλά σε κατάσταση έκστασης, απομακρυσμένο από έγνοιες και περισπασμούς.Εάν κάποιοι αισθανόμαστε πως δεν θέλουμε να επιστρέψουμε στην κανονικότητα, γιατί όπως έχει ειπωθεί αρκετές φορές, πρόσφατα, η κανονικότητα ήταν το πρόβλημα, η χειρονακτική εργασία μας υπενθυμίζει πως είναι δυνατόν ο χρόνος να περνάει με έναν τρόπο που βρίσκεται στον αντίποδα της προσταγής του δυναμικού διπόλου της υπερ-παραγωγής και υπερ-κατανάλωσης. Αντίστοιχα είναι η λογική των αργών διαδικασιών παραγωγής που αποκαλύπτονται μέσα από μικρές κινήσεις, όπου αρχικά φαίνονται ατελίωτες, ώσπου να φανεί το αποτέλεσμα του συνόλου τους. Σχεδόν υπερφυσικά, η απλή πράξη της επανάληψης επιτρέπει την δημιουργία μίας νέας καταχώρησης, ενός νέου πλάσματος ή κόσμου. Κι από εκεί ξαναξεκινάμε.Πέτρος Λόλης: “ανθρωπομορφικη απουσία ζωης
κλωστες ξεκινουν να υφαινουν μαζι, οταν αγγιζόμαστε και ηλεκτρισμός μας τιναζει μακριά για ενα δευτερόλεπτο ειναι σαν να χτυπάμε το κουμπί της επανεκκινησης. Και οι δυο σηκωνόμαστε και ξεκινάμε να χορεύουμε μαζι, στη μέση αυτου που θα μπορούσε να ονομαστεί δωμάτιο. Αυτη δεν είναι καποια ρομαντική ιστορία αγάπης, είναι μία σχέση κυττάρων που επαναδημιουργει απουσία ζωης. Χυμένο νερό πάνω σε τσιμέντο, αφηγειται μια ιστορία που θα τελειώσει μόλις ολοκληρωθεί η εξάτμιση του. Αυτή δεν είναι κάποια βιβλική αποκάλυψη, είναι μια σχέση κυττάρων που αποδημιουργεί ζωη. Αυτο είναι \αυτο που ειναι/ αυτο που λεω οτι ειναι. Η ανθρωπομορφική μου απουσία ζωης.”
Ελιάνα Οττά: Εδώ και καιρό η Ελιάνα ξεκίνησε και κεντάει ένα ποίημα από την Περουβιανή συγγραφέα José María Arguedas, με σκοπό να το μάθει απ’έξω με την βοήθεια των χεριών της. Επέλεξε να τα κεντήσει σε μαξιλαροθήκες, αφιερώνοντάς τις στην ζωντάνια των επερχόμενων ονείρων. Στην πορεία η εργασία φαινόταν ατελείωτη, ώσπου η καραντίνα της επέτρεψε να το ολοκληρώσει.Σταυρούλα Παπαδάκη: Για την Σταυρούλα το ράψιμο είναι σαν το σχέδιο και την ζωγραφική αλλά το μέσω είναι η βελόνα. Οι φιγούρες και τα πρόσωπα εμφανίζονται αυτόματα. Η τεχνική της είναι ανορθόδοξη και την θεωρεί σουρρεαλιστική.Άγγελος Τορτίκωλης: Για τον Άγγελο το κέντημα είναι νέα ασχολία. Προέρχεται από το περιβάλλον της μόδας και των υφασμάτων και έχει μια drag περσόνα, την Κανγκέλα Τρομοκρατίς. Όλη του η δουλειά είναι αυτοαναφορική και ξεκινάει και τελειώνει με αυτόν/αυτήν.Γρηγορία Βρυττιά: Κατά την δημιουργική διαδικασία η Γρηγορία περνάει από δύο διανοητικές διαδικασίες:
Στο πρώτο στάδιο είναι πολύ συγκεντρωμένη, προσπαθώντας να λάβει σημαντικές αποφάσεις σχετικά με το πώς θα φαίνεται το κομμάτι. Στο δεύτερο, τα χέρια μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς τη δέσμευση του εγκεφάλου και οι σκέψεις περνούν σαν σύννεφα. Απολαμβάνει το κέντημα σε παλιά ρούχα ή χειροτεχνήματα, αποτίοντας φόρο τιμής στην προηγούμενη γυναίκα που εργάστηκε σε αυτά.
Maaike Stutterheim: Variations on flower #4